Podróże po piłkarskiej mapie Anglii.

 Z historii angielskich klubów - Wolverhampton Wanderers

grafika, google

Popularne Wilki to jeden z bardziej zasłużonych klubów na piłkarskiej mapie Anglii. W swoim  dorobku mają trzy najważniejsze trofea na wyspach; mistrzostwo Anglii (3 razy), Puchar Anglii ( 4 razy) i Puchar Ligi ( 2 razy). Jednak uczciwie trzeba przyznać, iż od tych sukcesów minęło trochę lat. Ostatni z nich Puchar Ligi wywalczony został w roku 1980.

zdjęcie; amazon.pl

Nie tylko przydomek jest znakiem rozpoznawczym klubu, niewiele ma tak charakterystyczne stroje jak piłkarze Wolverhampton. Kolor gold na ich koszulkach pojawił się dopiero w roku 1930. Pierwotnie były to koszulki w czerwono białe pasy a w 1892 roku zmieniono je na pasy pomarańczowo czarne.

Wiele już historii o piłce nożnej czytałem ale o tym by klub piłkarski prowadził przedszkole to dowiedziałem się pierwszy raz zbierając materiały do tego tekstu. Zdarzenie to miało  miejsce w latach 50-tych XX wieku a odpowiedzialnym z ramienia klubu za to dzieło był Mark Crook. W pewien sposób działania klubu były wyprzedzające czasy. Obecnie różnego rodzaju akademie, szkółki piłkarskie to powszechność. W połowie minionego wieku zjawisko wielce ekscentryczne. Co więcej na bazie tego przedszkola powstał  klub Wath Wanderers, który  grał w Northern Intermediate i Barnsley Youth Leagues

Przez klub z tak długą historią sięgającą 1877 przewinęło się wielu wybitnych piłkarzy Billy Wright, Derek Parkin czy Stan Cullis to chyba najbardziej zasłużenie dla klubu postacie.

zdjęcie; esty.com

 

 Jest jeszcze Steve Bull zdobywca największej ilości bramek w lidze dla klubu. W latach 1986-1999 strzelił ich 250. Większość z nich zdobył gdy Wilki grały w 3 lub 2 lidze. Jednak jego skuteczność pod koniec lat 90-tych była tak niezwykła, że miał okazję rozegrać 13 meczów w reprezentacji Anglii. Jest on jedynym z tych legendarnych piłkarzy, którego miałem okazję naocznie obserwować na boisku w trakcie meczu Polski z Anglią w Chorzowie w 1990 roku. Mecz dostarczył więcej emocji na trybunach niż na boisku bo zakończył się wynikiem 0:0.

 

 

 

 

 

 

 

Nie wiem czy jednak najwybitniejszym piłkarzem Wolves nie był Tom Phillipson. I to niekoniecznie z powodu dzierżenia  rekord 13 meczów z rzędu z bramką  w sezonie 1926-27. Wykorzystał on grę dla klubu by zbudować swoją pozycję społeczną. Zaowocowało to tym, iż w roku 1933 wybrany został radnym a w latach 1944-45 był burmistrzem Wolverhampton. Patrząc obiektywnie chyba żaden inny piłkarz Wolverhampton nie sprawdził się tak dobrze poza boiskiem jak Phillipson

 

 

 

 

zdjęcie; shutterstock com

Czasami przypadkowe zdarzenie determinuje losy człowieka. Tak było w przypadku Roya Swinbourne’a. Sezon 1955-56 rozpoczyna lepiej jak dobrze. W pierwszych 12 spotkaniach trafił do siatki rywali, aż 17 razy. W 13 meczu granym z Luton walcząc do końca przy linii bocznej o piłkę próbuje uniknąć zderzenia z chłopcami od jej podawania. Próba uniknięcia kolizji kończy się sukcesem jednak przy niej nabawił się kontuzji, która praktycznie zakończyła jego piłkarską karierę. Powróci jeszcze wprawdzie na boisko ale w meczu z Preston North End doznaje ponownie urazu, który definitywnie zakończy jego karierę.

 

zdjęcie; dailystar co uk

W przypadku Swinbourna powód rozbratu z piłką nożną był dość dramatyczny. Zupełnie inaczej miała się historia Peter Knowles jedna z gwiazd drużyny z lat 60-tych XX wieku. Początek sezonu 1969-70 zapowiadał się dla klubu i dla samego Knowlesa znakomicie. Mianowicie po wygraniu pierwszych czterech meczów w sezonie, w których Peter strzelił 3 gole sezon zapowiadał się całkiem dobrze. W ósmej kolejce 6 sierpnia 1969 roku Wolves grali u siebie mecz z Nottingham. Nikt wtedy nie przypuszczał, że dla gracza pukającego do bram reprezentacji Anglii będzie to ostatni mecz w piłkę nożną na profesjonalnym poziomie. Nie aby zdarzyło się w tym meczu coś dramatycznego przyczyna odejścia ze świata piłki nożnej była zupełnie inna. Peter Knowles został Świadkiem Jehowy i we wrześniu 1969 roku rozpoczął działalność kaznodziejską.