czwartek, 9 maja 2024

Podróże po piłkarskiej mapie Anglii.

 Z historii angielskich klubów - Wycombe Wanderers.

grafika; google

grafika; skysports com
Dawno, dawno temu bo w 1887 młodzi pracownicy zakładów meblarskich zwołali zebranie na którym założyli klub piłkarski. Ponieważ pragnęli wzorować się na najlepszych nazwali klub tak jak jedna z najsłynniejszych ówczesnych drużyn The Wanderesrs. Takie są początki zespołu grającego obecnie w II lidze angielskiej Wycombe Wanderers.  Przez większość swojego istnienia był to klub amatorski zrzeszający młodych ludzi, którzy po pracy chcieli rywalizować w tej najpiękniejszej grze na świecie jaką jest piłka nożna. Dopiero w roku 1974 klub przeszedł na status zawodowy pnąc się mozolnie po szczeblach angielskiej piłkarskiej piramidy. Od roku 1993 występuje w rozgrywkach zawodowych głównie na czwartym i trzecim poziomie rozgrywkowym.

Dlatego też próżno szukać jakiś spektakularnych sukcesów. Wygrana w Pucharze Anglii amatorów w 1931 roku czy zwycięstwo z Anglo Italian Semi Professional Cup po dwumeczu z AC Monza to ich największe trofea. Chyba wszyscy się zgodzą, że nie robią zbyt wielkiego wrażenia. Nawet jeżeli dorzucimy sukcesy w piłce 5 osobowej gdzie  dwa razy z rzędu wygrali rozgrywki London Evening Standard Five – a – Side Championship w 1984 i 85 roku pokonując Wimbledon i Luton to ocena sukcesów klubu nie ulegnie zmianie.

grafika; football 356 com
Piłkarsko największym osiągnięciem w historii The Chairboys był awans do Championship ( drugi poziom rozgrywkowy w Anglii) w sezonie 2019-2020. Każdy kto kibicuje jakieś drużynie z łatwością zrozumie jakim dramatem dla kibiców Wycombe były okoliczności awansu i sam pobyt w Championship. Ponieważ te złote dla klubu czasy przypadły w momencie gdy świat objęty był obostrzeniami covidovymi. Tak więc kibice nie mogli zobaczyć zwycięstwa w finale play-offu na Wembley czy dramatycznej walki o utrzymanie w lidze. Kto wie gdyby mogli wspierać swoich ulubieńców może ci utrzymali by status drugoligowca bo zabrakło tak niewiele – jednego punktu.

Reg Borenham był pierwszym graczem, który grał dla Chairboys i był reprezentantem Anglii, zagrał w meczu z Irlandią we wrześniu 1921 r  jednak należy zaznaczyć, iż było to w reprezentacji amatorów. Musiał jednak wyróżniać się talentem nie tylko wśród amatorów skoro sięgnął po niego tak utytułowany klub jak Arsenal. Zagrał tam ponad 50 meczów by powrócić do Wycombe gdzie zakończył karierę po czym został urzędnikiem w klubie.

grafika; daily maile co uk
Innym ciekawym graczem reprezentującym Wycombe był Barry Richardson. Słowo reprezentującym jest może nawet trochę na wyrost, zagrał w jednym meczu. Jednak okoliczności tego występu pozwoliły mu zapisać się na kartach historii piłki w Anglii. Jest on mianowicie trzecim najstarszym graczem, który zagrał w rozgrywkach Football League. Miał 46 lat gdy zastąpił kontuzjowanego Alexa Lyncha w meczu z Plymoth wygranym 1:0 30 stycznia 2016. Warto dodać, iż był to jego pierwszy występ na boisku od 6 lat, w sumie pierwszy i ostatni choć łącznie w swojej karierze zagrał 450 razy.

grafika; wwfc co uk
Swoja „karierę” zaczynał tutaj Jordan Ibe 15 lat 311 dni gdy debiutował 15 października 2011 z Hartepool. Jest też najmłodszym strzelcem bramki dla The Chairyboys bo uczynił to mając 15 lat i 325 dni w meczu z Sheffield Wednesday. Nic dziwnego, że swoim talentem zwrócił uwagę największych klubów w Anglii. Przed sezonem 2012/13 przeniósł się do Liverpoolu. Zagrał w czerwonych barwach 41 meczów jednak jego kariera zdecydowanie nie potoczyła się na skalę posiadanego talentu. Dość wspomnieć, iż zakończył ją grając na poziomie amatorskim w tym sezonie.

grafika;buck free press com
Patrząc natomiast na sylwetkę zdecydowanie ponad swoje możliwości karierę miał Adebayo Akinfenwa, który przez sześć lat reprezentował barwy Wycombe. Co więcej został ich najskuteczniejszym strzelcem ligowym w historii zdobywając 52 bramki w tym jedną niezapomnianą w finale play-offu dającą awans do Championship.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Półka z płytami

  Eagles „The Long Run” Electra/Asylum Records 1979 W omówieniu zamieszczonym w jedynym jeszcze istniejącym rockowym piśmie w Polsce a...